De gastric sleeve operatie en de weken erna

Ik krijg zoveel vragen over hoe het nu met mij gaat. In deze blog vertel ik jullie over de gastric sleeve operatie en de weken erna.
25 april was het zover, ik kreeg de gastric sleeve. Nadat ik mij in het ziekenhuis aangemeld had, kreeg ik de kamer te zien waar ik zou komen te liggen. Er werden 5 maagverkleiningen uitgevoerd die dag en ik was de laatste. Dat was wel een tijd wachten voordat ik aan de beurt was. Gelukkig mocht hubbie bij mij blijven en zijn we naar het restaurant gegaan. Uiteraard mocht ik niets drinken of eten, nuchter is nuchter. Wel moest ik eerst op de weegschaal om te checken of ik inderdaad de gewenste 7 kilo voor de operatie afgevallen was. Precies -7 kilo gaf de weegschaal aan, pff gelukkig maar.

Toen we weer naar boven kwamen, lag er een XXL operatieschort, witte sokken en een mutsje voor me klaar op bed. Omkleden dan maar en afwachten. Toen was het zover….Auke mocht zelfs meelopen tot de operatiekamer, dat was wel fijn.
Een Spaanse verpleegster bereidde mij voor op de operatie en daarna werd ik de operatiekamer in gereden.

De gastric sleeve operatie en de weken erna

Na de operatie werd ik wakker met ontzettende pijn op mijn borst en riep dat gelijk. Serieuze hartproblemen in de familie, daarom werd ik toch wel wat angstig van die pijn. Beetje paniek in de verkoeverkamer en onmiddellijk werd er een ECG gemaakt, maar er was niets aan de hand. Zal wel de lucht zijn die er in je gepompt werd tijdens de operatie, zeiden ze. Tegen de pijn werd ik volgestouwd met morfine, waar ik weer ontzettende misselijk van werd en van moest overgeven. Al met al geen pretje. Auke die gelijk gebeld was na de operatie en al uren op mij zat te wachten, werd een beetje bezorgd. Hij heeft naar de verkoeverkamer laten bellen wat er aan de hand was en waar ik bleef.

Uiteindelijk na uren brachten ze mij naar de kamer, maar door de roes, de pijn en het overgeven is alles langs me heen gegaan. Slechte nacht gehad met veel overgeven. De volgende ochtend kreeg ik pas te horen dat de gastric sleeve een veel zwaardere operatie is dan de gastric bypass en dat er twee nachten ziekenhuis voor stond. Maar ja daar had deze dame geen zin in, ik wilde natuurlijk naar huis en in mijn eigen bed liggen. Nadat een andere chirurg op de kamer verscheen, heeft hij mij gerustgesteld dat de pijn op mijn borst een spastische reactie van de slokdarm is op de maagverkleining. Er is 75-80% van de maag verwijderd, waardoor de slokdarm zo reageert. Waarom hebben ze me dat gisteren niet laten weten? Maar hij gaf wel het verlossende woord dat ik naar huis mocht.

Thuis bleek dat ik toch wel wat koortsig was, ik riebelde van de kou. Het blijkt dat dit koud zijn wel een dingetje is na de operatie. Bah en ik ben al zo’n koukleum. Gelukkig breekt het mooie weer aan en we hebben heel wat warme weken dit voorjaar, waardoor het koud hebben wel meevalt. Pijn heb ik niet, maar echt jofel voel ik mij ook niet.

Ik moet mijzelf twee weken lang inspuiten met een bloedverdunner om trombose te voorkomen. Een jaar lang maagbeschermers slikken en voor de rest van mijn leven aan de multivitamines.

De eerste week mag ik alleen maar drinken en dat lukt wel. De tweede week mag ik aan het gepureerde eten. Dus visje en worteltjes gekookt en dit gepureerd met mijn nieuwe staafmixer. Ik begin met halve theelepeltjes, maar na twee hapjes gaat het al fout. De hele avond boven de wc gehangen. Dit was volgens mij mijn eerste dumping. Oh wat ben je daar beroerd van en niet eventjes maar de hele avond. Gepureerd eten is dus nog even een brug te ver. Dan nog maar een weekje aan het vloeibare. Soepjes en smoothies gaan prima.

Ik wil eten!

Maar ja, je wilt toch wel iets meer. Weer mijn eten gepureerd, maar helaas. Na vier weken besluit ik het ziekenhuis te bellen dat het eten nog niet lukt. Ik moet onmiddellijk komen. Daar aangekomen kreeg ik te horen dat ik helaas nog wat langer aan het vloeibare moet.
De week erop moet ik naar de chirurg (weer een andere). Deze laat mij weten dat mijn maag waarschijnlijk oedeem gevormd heeft na de operatie en dat deze daardoor dicht zit. Dit moet op den duur wel beter worden, dus voorlopig nog steeds aan de yoghurt, soepjes, smoothies, etc. Wel blijven proberen om iets te eten, maar na de zoveelste keer een avond boven de wc gehangen te hebben, durf ik bijna geen hap meer te eten.
Het belangrijkste is dat ik genoeg eiwitten naar binnen krijg, om het spierverlies tegen te gaan. Maar ja hoeveel kwark moet je eten om genoeg eiwitten naar binnen te krijgen?

Op een gegeven moment voelde ik mij echt niet lekker en heb ik toch maar even de huisarts gebeld. Wat bleek …. bloeddruk te laag en mijn schildklier helemaal ontregeld. Geen wonder dat ik mij niet goed voelde. Nu gaan we elke zes weken bloedprikken voor mijn schildklier en de bloeddruk meten. De huisarts gaat me goed in de gaten houden, wel een geruststellend idee. Maar ja voordat de medicatie voor mijn schildklier aanslaat, duurt wel even.

Nou dat spierverlies is er wel hoor. Als ik na vijf weken het sporten weer wil gaan oppakken, valt dit toch wel erg tegen. Slappe hap, sta te tollen op mijn benen.
Gelukkig heeft de fysio dat in de gaten en maant mij het rustig aan te doen.

-20 kilo!

Na zes weken staat de diëtiste op de agenda. Ik had al een tijdje – op aanraden van de chirurg – niet op de weegschaal gestaan. Toen de weegschaal -20 kilo aangaf, schrok ik er wel van. Die zag ik ff niet aankomen. Wel met de diëtiste overlegd wat ik nou wel of niet kan eten/drinken. Het is een kwestie van uitproberen. Een foodblogger die niet eten kan, hoe frustrerend is dat. Ik sta lekker te koken en kan het zelf niet eten! En niet te vergeten alle leuke food uitnodigingen die ik moet afslaan.

So far, not so good!

Hier kan je lezen waarom ik tot deze beslissing gekomen ben.